[Opiniestuk]
Iedereen gelijk voor de wet in het nieuwe wetsvoorstel?
De afgelopen jaren waren het toneel van heel wat politieke en wettelijke voorstellingen, de ene al wat meer begeesterend of creatief dan de andere. Elke ochtend doorloop ik op de nieuwsites steevast het dagprogramma, en dat van enkele dagen geleden klonk veelbelovend. Zet de popcorn klaar, want dit nieuwtje gaat weer voor spektakel zorgen! Titels als “Kamercommissie pakt de schuldindustrie aan” en “De rol van advocaten bij incasso” prikkelden mijn brein en lieten mijn vingers tintelen.
Drie kernlijnen
Een ‘nieuw’ wetsvoorstel werd door PS, sp.a & CD&V in de Kamer ingediend, en wil enkele beschermingsmaatregelen invoeren om de schuldenlast te beperken. Ofja, dan toch die van de consument… .
- Consumenten dienen vanaf intrede van de wet binnen de 7 dagen de factuur te ontvangen. Daarna zullen zij standaard een periode van 20 dagen de tijd krijgen om hun factuur te betalen, en na een (gratis) herinneringsbrief zouden er daar nog eens tien dagen
- Wanneer een consument dan nog niet wenst over te gaan tot het betalen van zijn schuld, mogen er invorderingskosten worden aangerekend. De invorderingskosten zullen echter geplafonneerd worden tot maximaal 10% van de hoofdsom (voor bedragen tussen EUR 400 – EUR 5000; wanneer de schuld verhoogt, verlaagt dat percentage), en mogen de effectieve kost niet overschrijden.
- En dan het echte nieuwtje! Het wetsvoorstel voorziet ook een aanpassing op de controle van advocaten en gerechtsdeurwaarders die aan minnelijke invordering doen. De FOD Economie zal vanaf de wetsintrede alle actoren die minnelijk invorderen controleren. Tot op heden valt die controle van advocaten en gerechtsdeurwaarders nog onder hun eigen tuchtorganen, die volgens Test-Aankoop niet of zeer laks optreden na klachten van consumenten of organisaties die consumentenbelangen behartigen.
Op zijn Boma’s: “Mijn gedacht!”
Ik sta hier bij TCM Belgium gekend om mijn gemaar, maar dit wetsvoorstel verdient toch ook wel een serieuze MAAR!
- Het is een evidentie dat een factuur best ASAP bij de gebruiker terechtkomt, maar wat is de meerwaarde van de verdere overheidsinmenging in het bepalen (en voornamelijk verlengen) van de betalingstermijnen? Op welke manier helpt dit de schuldenberg inperken? Deze verlenging is toch wat vergelijkbaar met de hele credit card debt problematiek in Amerika en Canada?
Schuldenaars worden zo eerder gestimuleerd in het aankopen van goederen en diensten die ze mogelijks niet kunnen veroorloven, gezien de eindbetaling wordt opgeschoven. Schuldeisers zullen dan weer het risico lopen om cashflow problemen te ontwikkelen. Binnen sommige liquiditeitsgevoelige sectoren (cfr. Bouwunie) is een korte betaaltermijn heel gangbaar. Onlangs las ik nog het artikel met als schreeuwende titel: “Dit jaar al meer faillissementen dan in heel 2018”. Een maatregel als deze lijkt dus geen beterschap in de toekomst te brengen. Sterker nog, volgens het Neutraal Syndicaat voor Zelfstandigen (NSZ) zijn nu al een kwart van de faillissementen te wijten aan wanbetalers… .
- Beschermt de Wet minnelijke Invordering en de huidige consumentenwetgeving de consumenten dan niet voldoende? Die wetgeving schrijft al heel wat beperkingen voor zodat de schuldenaar niet met buitensporige kosten wordt opgezadeld, zonder daarbij de afspraken tussen schuldeiser en schuldenaar te ondermijnen. Is het dan zo een verregaand liberaal idee om te denken dat volwassen mensen in staat zijn om bewuste beslissingen te nemen, akkoorden aan te gaan, Algemene Voorwaarden te aanvaarden,… ?
De inperking van de invorderingskosten vloeit voort uit het idee dat de inning en afhandeling van een factuur/schuld menselijk moet zijn. Maar op welke manier is minnelijke invordering niet menselijk? Sp.a-Kamerlid Melissa Depraetere heeft alvast een populaire en gerecycleerde slagzin klaar: “Het kan toch niet dat een factuur zelf arm maakt?” Daarna wordt het uitgemolken (maar nooit gestaafde) voorbeeld aangehaald van een onbetaalde factuur van 50 euro die op korte tijd een schuld van duizenden euro’s werd. Ik vraag me af of Kamerlid Depraetere volledig op de hoogte is van de werking van minnelijke invordering. Haar voorgangers waren dat alvast niet, dus verstuurden wij in het (niet zo verre) verleden en brief naar de betrokken beleidsmakers (klik hier).
Een samenvattend citaat uit die brief: “Onze hoofdactiviteit focust zich op de minnelijke inning van onbetaalde facturen. Het minnelijk innen heeft geen juridische slagkracht, maar daar ligt ook net onze sterkte. Schuldenaars krijgen de kans om ver weg van de rechtbanken en daaraan vasthangende gerechtskosten een haalbare oplossing te bekomen. Daarnaast worden er op geen enkele manier incassokosten gevraagd aan de schuldenaar. Het is incassobureaus (of enige actor die minnelijk invordert, dus ook advocaten en deurwaarders in die hoedanigheid) namelijk wettelijk niet toegelaten incassokosten/dossierkosten toe te voegen aan de schuld die aan de schuldenaar gevraagd wordt om te betalen.
De dienst die wij aanbieden (door politiekers gretig bestempeld als schuldindustrie) wordt door de opdrachtgever (schuldeiser) om verschillende redenen als een meerwaarde (behoud klantenrelatie, vermijden van gerechtskosten, snelle oplossing, …) aanschouwd en waarvoor deze, zoals in elke andere sector, betaalt. Wat wél wordt gevorderd, zijn de kosten en interesten die in het contract met, of de algemene voorwaarden van, de schuldeiser zijn opgenomen, of die bij wet zijn vastgelegd.”
Iedereen gelijk voor de wet
Ik heb hoogstwaarschijnlijk een gekleurde kijk op al deze ontwikkelingen, maar het baart me wel zorgen dat politiekers ongefundeerde beslissingen bij de vleet nemen. Beslissingen waarbij ze hopen heel wat stemmen binnen te halen, maar waarbij potentiële hopen schulden worden gecreëerd. Durf eens weg te stappen van de populistische aanpak en ga voor echte oplossingen. Betrokken sectoren en specialisten worden niet mee aan de debattafel gevraagd, terwijl hun werk(wijze) wel op het spel staat. De politiek lijkt maar één kant te willen horen, die van de consument.
Correct, de consument is de zwakke weggebruiker in dit politieke hit and run verhaal en verdient de nodige bescherming. Maar wanneer het land in economische panne valt, heeft ook de consument daar allesbehalve baat bij. De minnelijke invordering helpt die motor draaiende te houden zonder buitensporige reparatiekosten. Uitgerekend Test-Aankoop, dé consumentenbescherming bij uitstek, wenste de mogelijke problematiek binnen de incassosector gedetailleerder uit te pluizen en niet alle actoren over eenzelfde kam te scheren.
Wat bleek (zie artikel Test-Aankoop uit 2015)? “Ondernemingen doen meer en meer beroep op derden om aan minnelijke invordering van vermeende schulden te doen. Sommige doen hiervoor beroep op klassieke incassobureaus. [MAAR] Almaar meer ondernemingen schakelen echter ook advocaten en gerechtsdeurwaarders in. En precies daar situeren zich veel van de problemen. De ervaring van Test-Aankoop is dat sinds de Wet Minnelijke Invordering het aantal problemen met incassobureaus inderdaad is verminderd, maar dat de problemen met gerechtsdeurwaarders die aan minnelijke invordering doen, blijven bestaan en zelfs toenemen”
Schoenmaker, blijf bij je leest! Dit nieuwe wetsvoorstel zorgt er in ieder geval voor dat iedereen die zich wíl wagen aan het minnelijke invorderingstraject, dezelfde regels dient na te leven. Iets waar de incassosector reeds jaren op aan het wachten is.
De minnelijke slagkracht
Test-Aankoop stelde echter nog een zeer terechte vraag: “Kan een gerechtsdeurwaarder wel aan minnelijke invordering doen?” Voor veel consumenten is het onderscheid tussen minnelijke en gerechtelijke invordering moeilijk te maken. Test-Aankoop twijfelt of de controle door de FOD Economie voldoende zal zijn zodat “consumenten niet meer geïntimideerd zijn door de figuur van de gerechtsdeurwaarder, ze niet langer verward gaan zijn door het feit dat een gerechtsdeurwaarder ook in het kader van niet-gerechtelijke procedure schulden invordert, dat er voor kan worden gezorgd dat consumenten hierdoor geen ongeoorloofde druk ondervinden. (…) Volgens Test-Aankoop wordt die mogelijkheid beter geschrapt”.
Het zijn echter ‘de’ gerechtsdeurwaarders en advocaten die reeds enige tijd het monopolie op minnelijke invordering proberen te bekomen, met als argument dat dit eerder tot hun bevoegdheden en specialiteit zou horen. Blij dat de kritische noot hieromtrent niet enkel van de eigen incassosector komt, maar tevens van een orgaan als Test-Aankoop. Of (onbedoeld) van de advocatuur zelf…. . Studio Legale leek de eer aan zichzelf te willen houden, en publiceerde “De rol van advocaten bij incasso” op dezelfde dag dat het nieuwe wetsvoorstel bekend werd gemaakt. De auteur spreekt onder de algemene noemer over ‘incasso’, maar het wordt vrij snel duidelijk dat hij/zij het enkel over gerechtelijke incasso heeft.
“De teneur bij commerciële incassospelers en zelfs gerechtsdeurwaarders is tegenwoordig immers dat incasso best mogelijk is zonder tussenkomst van een advocaat. Dit is volgens ons niet correct. Er blijft een belangrijke rol weggelegd voor de advocatuur! Zo kan een incassobureau alleen minnelijk aanmanen. (…) Samengevat, het inzetten van een advocaat voor het innen van onbetaalde facturen is niet alleen noodzakelijk (bij een gerechtelijke procedure, bij een IOS-procedure, bij de uitvoering van een titel), maar ook efficiënter dan het louter beroep doen op een incassobureau. Deze kunnen immers enkel ‘dreigen met’, terwijl advocaten ook effectief kunnen afhandelen en afdwingen.”
De omschreven zwakte van minnelijke invordering is nét wat wij als onze slagkracht zien. Het minnelijke invorderingsproces geeft ruimte voor dialoog, waarbij dreigen al zeker niet nodig of aan te raden is. Schuldenaars begrijpen vaak al vlug dat een minnelijke oplossing opportuun is, al is het maar omdat zo heel wat verdere (gerechts)kosten uit de weg worden gegaan.
In de gevallen waarbij een minnelijke oplossing effectief niet mogelijk is vanwege een dispuut of dergelijke, kunnen de diensten van een advocaat/gerechtsdeurwaarder complementair werken als logische volgende stap.
Auteur: Kim Rutten, Marketing & Communicatie verantwoordelijke TCM Belgium, Senior Credit Controller
Voor meer informatie over de wetgeving voor een incassobureau raden wij u aan de volgende artikels te lezen:
- De belgische wetgeving voor een incassobureau
- Belgische Wet minnelijke invordering schulden van de consument.
Bronnen:
- “Gedaan met hoge kosten voor onbetaalde facturen? Kamercommissie pakt schuldenindustrie aan” (4/12/19) – Knack
- “Kamer pakt schuldindustrie aan: factuur voortaan binnen de week, eerste herinnering altijd gratis” (4/12/19) – HLN
- “De rol van advocaten bij incasso” (4/12/19) – Studio Legale (Jubel)
(https://www.jubel.be/de-rol-van-advocaten-bij-incasso/)
- “Dit jaar al meer faillissementen dan in heel 2018”(2/12/19) – HLN
(https://www.hln.be/geld/economie/dit-jaar-al-meer-faillissementen-dan-in-heel-2018~aa8325e7/)
- “Kan een gerechtsdeurwaarder wel aan minnelijke invordering doen? Test-Aankoop vindt van niet!” (17/03/15) – Test-Aankoop
[Opiniestuk]
Iedereen gelijk voor de wet in het nieuwe wetsvoorstel?
De afgelopen jaren waren het toneel van heel wat politieke en wettelijke voorstellingen, de ene al wat meer begeesterend of creatief dan de andere. Elke ochtend doorloop ik op de nieuwsites steevast het dagprogramma, en dat van enkele dagen geleden klonk veelbelovend. Zet de popcorn klaar, want dit nieuwtje gaat weer voor spektakel zorgen! Titels als “Kamercommissie pakt de schuldindustrie aan” en “De rol van advocaten bij incasso” prikkelden mijn brein en lieten mijn vingers tintelen.
Drie kernlijnen
Een ‘nieuw’ wetsvoorstel werd door PS, sp.a & CD&V in de Kamer ingediend, en wil enkele beschermingsmaatregelen invoeren om de schuldenlast te beperken. Ofja, dan toch die van de consument… .
- Consumenten dienen vanaf intrede van de wet binnen de 7 dagen de factuur te ontvangen. Daarna zullen zij standaard een periode van 20 dagen de tijd krijgen om hun factuur te betalen, en na een (gratis) herinneringsbrief zouden er daar nog eens tien dagen
- Wanneer een consument dan nog niet wenst over te gaan tot het betalen van zijn schuld, mogen er invorderingskosten worden aangerekend. De invorderingskosten zullen echter geplafonneerd worden tot maximaal 10% van de hoofdsom (voor bedragen tussen EUR 400 – EUR 5000; wanneer de schuld verhoogt, verlaagt dat percentage), en mogen de effectieve kost niet overschrijden.
- En dan het echte nieuwtje! Het wetsvoorstel voorziet ook een aanpassing op de controle van advocaten en gerechtsdeurwaarders die aan minnelijke invordering doen. De FOD Economie zal vanaf de wetsintrede alle actoren die minnelijk invorderen controleren. Tot op heden valt die controle van advocaten en gerechtsdeurwaarders nog onder hun eigen tuchtorganen, die volgens Test-Aankoop niet of zeer laks optreden na klachten van consumenten of organisaties die consumentenbelangen behartigen.
Op zijn Boma’s: “Mijn gedacht!”
Ik sta hier bij TCM Belgium gekend om mijn gemaar, maar dit wetsvoorstel verdient toch ook wel een serieuze MAAR!
- Het is een evidentie dat een factuur best ASAP bij de gebruiker terechtkomt, maar wat is de meerwaarde van de verdere overheidsinmenging in het bepalen (en voornamelijk verlengen) van de betalingstermijnen? Op welke manier helpt dit de schuldenberg inperken? Deze verlenging is toch wat vergelijkbaar met de hele credit card debt problematiek in Amerika en Canada?
Schuldenaars worden zo eerder gestimuleerd in het aankopen van goederen en diensten die ze mogelijks niet kunnen veroorloven, gezien de eindbetaling wordt opgeschoven. Schuldeisers zullen dan weer het risico lopen om cashflow problemen te ontwikkelen. Binnen sommige liquiditeitsgevoelige sectoren (cfr. Bouwunie) is een korte betaaltermijn heel gangbaar. Onlangs las ik nog het artikel met als schreeuwende titel: “Dit jaar al meer faillissementen dan in heel 2018”. Een maatregel als deze lijkt dus geen beterschap in de toekomst te brengen. Sterker nog, volgens het Neutraal Syndicaat voor Zelfstandigen (NSZ) zijn nu al een kwart van de faillissementen te wijten aan wanbetalers… .
- Beschermt de Wet minnelijke Invordering en de huidige consumentenwetgeving de consumenten dan niet voldoende? Die wetgeving schrijft al heel wat beperkingen voor zodat de schuldenaar niet met buitensporige kosten wordt opgezadeld, zonder daarbij de afspraken tussen schuldeiser en schuldenaar te ondermijnen. Is het dan zo een verregaand liberaal idee om te denken dat volwassen mensen in staat zijn om bewuste beslissingen te nemen, akkoorden aan te gaan, Algemene Voorwaarden te aanvaarden,… ?
De inperking van de invorderingskosten vloeit voort uit het idee dat de inning en afhandeling van een factuur/schuld menselijk moet zijn. Maar op welke manier is minnelijke invordering niet menselijk? Sp.a-Kamerlid Melissa Depraetere heeft alvast een populaire en gerecycleerde slagzin klaar: “Het kan toch niet dat een factuur zelf arm maakt?” Daarna wordt het uitgemolken (maar nooit gestaafde) voorbeeld aangehaald van een onbetaalde factuur van 50 euro die op korte tijd een schuld van duizenden euro’s werd. Ik vraag me af of Kamerlid Depraetere volledig op de hoogte is van de werking van minnelijke invordering. Haar voorgangers waren dat alvast niet, dus verstuurden wij in het (niet zo verre) verleden en brief naar de betrokken beleidsmakers (klik hier).
Een samenvattend citaat uit die brief: “Onze hoofdactiviteit focust zich op de minnelijke inning van onbetaalde facturen. Het minnelijk innen heeft geen juridische slagkracht, maar daar ligt ook net onze sterkte. Schuldenaars krijgen de kans om ver weg van de rechtbanken en daaraan vasthangende gerechtskosten een haalbare oplossing te bekomen. Daarnaast worden er op geen enkele manier incassokosten gevraagd aan de schuldenaar. Het is incassobureaus (of enige actor die minnelijk invordert, dus ook advocaten en deurwaarders in die hoedanigheid) namelijk wettelijk niet toegelaten incassokosten/dossierkosten toe te voegen aan de schuld die aan de schuldenaar gevraagd wordt om te betalen.
De dienst die wij aanbieden (door politiekers gretig bestempeld als schuldindustrie) wordt door de opdrachtgever (schuldeiser) om verschillende redenen als een meerwaarde (behoud klantenrelatie, vermijden van gerechtskosten, snelle oplossing, …) aanschouwd en waarvoor deze, zoals in elke andere sector, betaalt. Wat wél wordt gevorderd, zijn de kosten en interesten die in het contract met, of de algemene voorwaarden van, de schuldeiser zijn opgenomen, of die bij wet zijn vastgelegd.”
Iedereen gelijk voor de wet
Ik heb hoogstwaarschijnlijk een gekleurde kijk op al deze ontwikkelingen, maar het baart me wel zorgen dat politiekers ongefundeerde beslissingen bij de vleet nemen. Beslissingen waarbij ze hopen heel wat stemmen binnen te halen, maar waarbij potentiële hopen schulden worden gecreëerd. Durf eens weg te stappen van de populistische aanpak en ga voor echte oplossingen. Betrokken sectoren en specialisten worden niet mee aan de debattafel gevraagd, terwijl hun werk(wijze) wel op het spel staat. De politiek lijkt maar één kant te willen horen, die van de consument.
Correct, de consument is de zwakke weggebruiker in dit politieke hit and run verhaal en verdient de nodige bescherming. Maar wanneer het land in economische panne valt, heeft ook de consument daar allesbehalve baat bij. De minnelijke invordering helpt die motor draaiende te houden zonder buitensporige reparatiekosten. Uitgerekend Test-Aankoop, dé consumentenbescherming bij uitstek, wenste de mogelijke problematiek binnen de incassosector gedetailleerder uit te pluizen en niet alle actoren over eenzelfde kam te scheren.
Wat bleek (zie artikel Test-Aankoop uit 2015)? “Ondernemingen doen meer en meer beroep op derden om aan minnelijke invordering van vermeende schulden te doen. Sommige doen hiervoor beroep op klassieke incassobureaus. [MAAR] Almaar meer ondernemingen schakelen echter ook advocaten en gerechtsdeurwaarders in. En precies daar situeren zich veel van de problemen. De ervaring van Test-Aankoop is dat sinds de Wet Minnelijke Invordering het aantal problemen met incassobureaus inderdaad is verminderd, maar dat de problemen met gerechtsdeurwaarders die aan minnelijke invordering doen, blijven bestaan en zelfs toenemen”
Schoenmaker, blijf bij je leest! Dit nieuwe wetsvoorstel zorgt er in ieder geval voor dat iedereen die zich wíl wagen aan het minnelijke invorderingstraject, dezelfde regels dient na te leven. Iets waar de incassosector reeds jaren op aan het wachten is.
De minnelijke slagkracht
Test-Aankoop stelde echter nog een zeer terechte vraag: “Kan een gerechtsdeurwaarder wel aan minnelijke invordering doen?” Voor veel consumenten is het onderscheid tussen minnelijke en gerechtelijke invordering moeilijk te maken. Test-Aankoop twijfelt of de controle door de FOD Economie voldoende zal zijn zodat “consumenten niet meer geïntimideerd zijn door de figuur van de gerechtsdeurwaarder, ze niet langer verward gaan zijn door het feit dat een gerechtsdeurwaarder ook in het kader van niet-gerechtelijke procedure schulden invordert, dat er voor kan worden gezorgd dat consumenten hierdoor geen ongeoorloofde druk ondervinden. (…) Volgens Test-Aankoop wordt die mogelijkheid beter geschrapt”.
Het zijn echter ‘de’ gerechtsdeurwaarders en advocaten die reeds enige tijd het monopolie op minnelijke invordering proberen te bekomen, met als argument dat dit eerder tot hun bevoegdheden en specialiteit zou horen. Blij dat de kritische noot hieromtrent niet enkel van de eigen incassosector komt, maar tevens van een orgaan als Test-Aankoop. Of (onbedoeld) van de advocatuur zelf…. . Studio Legale leek de eer aan zichzelf te willen houden, en publiceerde “De rol van advocaten bij incasso” op dezelfde dag dat het nieuwe wetsvoorstel bekend werd gemaakt. De auteur spreekt onder de algemene noemer over ‘incasso’, maar het wordt vrij snel duidelijk dat hij/zij het enkel over gerechtelijke incasso heeft.
“De teneur bij commerciële incassospelers en zelfs gerechtsdeurwaarders is tegenwoordig immers dat incasso best mogelijk is zonder tussenkomst van een advocaat. Dit is volgens ons niet correct. Er blijft een belangrijke rol weggelegd voor de advocatuur! Zo kan een incassobureau alleen minnelijk aanmanen. (…) Samengevat, het inzetten van een advocaat voor het innen van onbetaalde facturen is niet alleen noodzakelijk (bij een gerechtelijke procedure, bij een IOS-procedure, bij de uitvoering van een titel), maar ook efficiënter dan het louter beroep doen op een incassobureau. Deze kunnen immers enkel ‘dreigen met’, terwijl advocaten ook effectief kunnen afhandelen en afdwingen.”
De omschreven zwakte van minnelijke invordering is nét wat wij als onze slagkracht zien. Het minnelijke invorderingsproces geeft ruimte voor dialoog, waarbij dreigen al zeker niet nodig of aan te raden is. Schuldenaars begrijpen vaak al vlug dat een minnelijke oplossing opportuun is, al is het maar omdat zo heel wat verdere (gerechts)kosten uit de weg worden gegaan.
In de gevallen waarbij een minnelijke oplossing effectief niet mogelijk is vanwege een dispuut of dergelijke, kunnen de diensten van een advocaat/gerechtsdeurwaarder complementair werken als logische volgende stap.
Auteur: Kim Rutten, Marketing & Communicatie verantwoordelijke TCM Belgium, Senior Credit Controller
Voor meer informatie over de wetgeving voor een incassobureau raden wij u aan de volgende artikels te lezen:
- De belgische wetgeving voor een incassobureau
- Belgische Wet minnelijke invordering schulden van de consument.
Bronnen:
- “Gedaan met hoge kosten voor onbetaalde facturen? Kamercommissie pakt schuldenindustrie aan” (4/12/19) – Knack
- “Kamer pakt schuldindustrie aan: factuur voortaan binnen de week, eerste herinnering altijd gratis” (4/12/19) – HLN
- “De rol van advocaten bij incasso” (4/12/19) – Studio Legale (Jubel)
(https://www.jubel.be/de-rol-van-advocaten-bij-incasso/)
- “Dit jaar al meer faillissementen dan in heel 2018”(2/12/19) – HLN
(https://www.hln.be/geld/economie/dit-jaar-al-meer-faillissementen-dan-in-heel-2018~aa8325e7/)
- “Kan een gerechtsdeurwaarder wel aan minnelijke invordering doen? Test-Aankoop vindt van niet!” (17/03/15) – Test-Aankoop
Wacht geen moment langer, krijg uw geld terug
Concentreer u op uw zaken, wij zorgen voor uw uitstaande betalingen. Neem contact met ons op voor meer informatie.
Wacht geen moment langer, krijg uw geld terug
Concentreer u op uw zaken, wij zorgen voor uw uitstaande betalingen. Neem contact met ons op voor meer informatie.